Danas je u Baru umro Božidar Boško Mijović, poznati barski fotograf, prvi koji je iz Bara snimao za neki štampani medij. Njegov objektiv je više od pola vijeka bilježio istoriju grada.

Rođen je u Starom Baru, 1936. godine, a fotografijom je počeo da se bavi 1954, kada je osnovan prvi foto-klub u našem gradu, u kafani Mare Crne, skupa sa Jozom Ćetkovićem, Diljem Pavlovićem, Miškom Radulovićem... Zahvaljujući direktoru starobarske gimnazije Nikoli Lekiću, otvoren je i foto-klub u Gimnaziji, gdje je Mijović imao prvu klupsku izložbu. Prve korake u fotografisanju je načinio uz pomoć Šuća Peročevića i inženjera Slavika, a uzori su mu bili, kako je isticao, Milan Pešić, Jovo Marić i Veliša Leković.

Fotografisao je za “Pobjedu”, “Večernje novosti”, “Politiku”, list “Luka Bar”, bio urednik fotografije prva dva broja “Barskih novina” i član Osnivačkog odbora lista. Bio je urednik fotografije i lista “24. novembar”, jedinog broja koji je izašao, preteče “Barskih novina”.

Imao je devet samostalnih izložbi fotografije. Dobitnik je najviše opštinske nagrade “24. novembar”. Zanimljivo je da je sve fotografisao iz entuzijazma, ne kao profesionalac, jer je imao stalan posao u “Prekookeanskoj plovidbi”.

Bio je jedan od organizatora okupljanja Starobarana, pod Spile, u drugoj polovini sedamdesetih. Izraziti lokalpatriota, potencirao je u svim prilikama ljepotu, značaj i specifičnosti Bara.

“Sam po sebi, Stari Bar je živopisan, tako da svaki trzaj, svaki pokret oka je jedna slika, fotografija, umjetnička, likovna djelatnost, napisana stranica knjige. To su predjeli duše, kojih nigdje nema. Po Mukovalu, Bualu, Majliki, čuvajući stoku, rado sam doživljavao svitanje zore, zalazak sunca, to mi nije davalo mira, sav sam taj buktaj, taj plamen, uspio da smirim tek kroz fotografiju. Upravo sam kroz moj rad želio da sve to prenesem na foto-papir. Gore kroz Rumiju, preko Kunore, Velike i Male Rumije, doživljavao sam još veću zanesenost. Kroz one uvale, obrisi sunca poslije kišice, ona trava majska s proljeća ili ona sasušena kroz kamen u jesen, pa kad smo dogonili ovce prema pojatama, pred noć, pa žućkasta trava za vrijeme suša, pruža nevjerovatan doživljaj, ljepotu, nezaborav”, rekao je 2002. Boško Mijović u intervjuu za magazin “bARS”.

Boško Mijović biće sahranjen sjutra (ponedjeljak) na gradskom groblju Gvozden brijeg u 16 sati.

Ž.Milović