“Iza svake fotografije stoji jedno cijelo vrijeme i stvarnost toga vremena”, poruka je ovogodišnjeg dobitnika nagrade “Mont Press Photo” za 2017. Radoja Jovanovića, freelance fotografa iz Podgorice.
Dobitnik nagrade za doprinos razvoju crnogorske fotografije “Mont Press Photo” u 2017. godini je Radoje Jovanović-freelance fotograf iz Podgorice, /radojejovanovic.com/.
U kući Đura Jakšića na Skadrliji, u Beogradu, promovisana je knjiga poezije „Reč i tišina“, pjesnika Srđana Lekovića, člana međunarodnog udruženja književnih stvaralaca i umjetnika „Nekazano“ iz Bara.
Moderator večeri bio je Saša Stojanović , o knjizi je govorio i pjesnik Srđan Bajić,dok muzičku pratnju na klaviru potpisuje Miroslav Ćosović.
Posle završene književne večeri druženje je nastavljeno uz koktel parti i crmničko vino , i Autorovo potpisivanje primjeraka knjige.
Srđan Leković živi i radi u Baru. Ovo je njegovo prvo predstavljanje beogradskoj publici.
Teško je biti samostalan, a sin velikog stvaroca! Akademski slikar Ervin Ćatović uspio je izgraditi svoj, orginalni izraz, a sa druge strane od oca, uvaženog slikara Hilmije Ćatovića, slikara pejzaža koji je u samom vrhu crnogorske savremene umjetnosti, naslediti i graditi kvalitet. Postavka od 21 rada na samostalnoj izložbi „Život kao igra“ u Baru, u dvorcu kralja Nikole potvrđuje da je sin slikara izgradio sopstveni stav.
Teatar „Čedo Dragović“ – Bar, u saradnji sa JP „Kulturni centar“ Bar, Ministarstvom prosvjete, osnovnim školama Bara i Crne Gore, a uz podršku Vlade Crne Gore, SO Bar, Ministarstva finansija i Ministarstva kulture Crne Gore, od 16. do 22. aprila 2018. godine u Domu kulture Bar, organizuje tradicionalnu smotru dječijeg dramskog stvaralaštva „11. festival dječjeg stvaralaštva CG-Bar 2018“
Zbirka priča „Voz“, bjelopoljskog autora Mirka Rakočevića promovisana je na zimskoj sceni Barskog ljetopisa u Dvorcu kralja Nikole. To je ujedno bilo treće predstavljanje ovog autora na Ljetopisu. U okviru prva dva, pred barskom publikom su promovisani Rakočevićevi romani „Bedem“ i „Poslednji san u Neđmeđeru“.
Netipična je ovo forma koja podrazumijeva slikanje nekih prošlih vremena, koja obuhvataju otprilike 90 odsto svake priče, dok onih desetak posto na kraju predstavljaju efektnu završnicu o današnjici, čime se pravi kopča. U njima su jako zastupljeni i satira i humor i određena doza ironije, a sve je u znaku pokušaja da se pruži ono neposredno i oformi narativna cjelina, koja sa čitaocem komnicira na najjednostavniji način.
Svaka priča dopunjena je po jednim crtežom, koje je potpisuje slikar Pero Nikčević, koji već godinama živi i radi u Parizu. Rakočević je istakao da je ta sardnja sa njim jedna od najboljih stvari koja se desila. Nikčević je to učionio toliko znalački da se može lako steći utisak da je on sam pisao priče, što je cijelom poduhvatu dalo sasvim novu dimeziju. ,- kazao je Rakočević na promociji.
Gost zimske scene u februaru biće pisac Mirko Rakočević, čija će zbirka kratkih priča „Voz“ biti promovisana u sali Dvorca . O knjizi će, osim autora, govoriti i kritičar i izdavač Radomir Uljarević.
Nakon književnog programa sredinom februara biće postavka Milutina Obradovića „Običan malecki san. I ovu će izložbu otvoriti selektorka likovnog programa Ljetopisa i istoričarka umjetnosti, dr Anastazija Miranović.
Završnica mjeseca na zimskoj sceni biće u znaku pozorišnog programa, u okviru koga će gost Bara i njegove publike biti Exit teatar iz Zagreba. Naime, 22. februara biće igrana hit-predstava, u njegovoj produkciji – „Kako misliš mene nema?!“, koja je jedna od najdugovječnijih i najgledanijih predstava na zagrebačkoj pozorišnoj sceni. Komad je autorski projekat Ivice Boban, koja se potpisuje i kao rediteljka predstave u kojoj uloge tumače Filip Juričić i Amar Bukvić.
Hor Zima objavljuje upis u horske sekcije u dvije grupe: hor za odrasle (od 14 godina - na crnogorskom i ruskom jeziku), djecij hor (od 8 do 14 godina - na crnogorskom i ruskom jeziku) i u grupu vokalnog ansambla (ruskog folkora) za djecu od 4 do 7 godina (vodi se na ruskom jeziku).
Osmočlani orkestar, jedan od rijetkih džez sastava koji je uspio da uspostavi diskografski i koncertni kontinuitet na našim prostorima, nije iznevjerio očekivanja publike, kojoj su ponudili priliku da iskusi nesvakidašnje putovanje kroz istoriju džeza, osjeti iskrenu emociju, uživa u šarmu svih članova ponaosob, ali da i sama učestvuje i podjednako doprinese muzičkom doživljaju, onako kako to samo džez omogućava publici koja ga sluša. Repertoar orkestra izveden u Baru, sastojao od kompozicija koje predstavljaju temelje džeza i diksilenda kao žanra, ali i savremenije kompozicije obrađene u tom maniru.
U ovom trenutku Dixieland orkestar je jedini te vrste na području celog Balkana. Samim tim, to je umetničko blago naših prostora i veliko nasleđe naših starijih kolega. To je nešto što je rukopis osnova džeza. Ono što smo mi pripremili za nekoliko posljednjih godina naših nastupa, što se odnosilo i na večerašnji repertoar u Baru, tiče se velikog jubileja – stogodišnjice džeza, odnosno stogodišnjice izdanja prve gramofonske ploče sa zvukom džeza. Tada je faktički džez i počeo da postoji, objasnio je Vladimir Racković, frontmen i član orkestra od njegovog osnivanja prije punih sedamnaest godina.
Mi zapravo ne znamo koliko su ti prvi koraci džeza uticali na muziku 20. veka generalno. To je prosto najvažnija kulturološka tvorevina 20. veka i iz nje je izrođeno mnogo toga. Kompletna estetika te epohe je verovatno nešto najbolje i najljepše što se dogodilo u domenu muzike, ali i domenu mode recimo, pa i kulture, dodao je Racković nakon sjajnog koncerta u Baru, kojim su pokušali publici da pruže sve ono najbolje što džez ima, pokušavajući pritom da ostanu dosljedni stilu i težnji da sviraju onako kako to izvode muzičari na trotoaru Nju Orleansa.
Orkestar na kraju koncerta nije skrivao zadovoljstvo reakcijom i iskrenošću publike, iskazujući želju da opet budu gosti Crne Gore, poručujući da samo treba da budu pozvani.
Pismo koje smo dobilio od čitaoca koji se potpisao kao Baranin, prenosimo integralno:
