Osmočlani orkestar, jedan od rijetkih džez sastava koji je uspio da uspostavi diskografski i koncertni kontinuitet na našim prostorima, nije iznevjerio očekivanja publike, kojoj su ponudili priliku da iskusi nesvakidašnje putovanje kroz istoriju džeza, osjeti iskrenu emociju, uživa u šarmu svih članova ponaosob, ali da i sama učestvuje i podjednako doprinese muzičkom doživljaju, onako kako to samo džez omogućava publici koja ga sluša. Repertoar orkestra izveden u Baru, sastojao od kompozicija koje predstavljaju temelje džeza i diksilenda kao žanra, ali i savremenije kompozicije obrađene u tom maniru.

U ovom trenutku Dixieland orkestar je jedini te vrste na području celog Balkana. Samim tim, to je umetničko blago naših prostora i veliko nasleđe naših starijih kolega. To je nešto što je rukopis osnova džeza. Ono što smo mi pripremili za nekoliko posljednjih godina naših nastupa, što se odnosilo i na večerašnji repertoar u Baru, tiče se velikog jubileja – stogodišnjice džeza, odnosno stogodišnjice izdanja prve gramofonske ploče sa zvukom džeza. Tada je faktički džez i počeo da postoji, objasnio je Vladimir Racković, frontmen i član orkestra od njegovog osnivanja prije punih sedamnaest godina.
Mi zapravo ne znamo koliko su ti prvi koraci džeza uticali na muziku 20. veka generalno. To je prosto najvažnija kulturološka tvorevina 20. veka i iz nje je izrođeno mnogo toga. Kompletna estetika te epohe je verovatno nešto najbolje i najljepše što se dogodilo u domenu muzike, ali i domenu mode recimo, pa i kulture, dodao je Racković nakon sjajnog koncerta u Baru, kojim su pokušali publici da pruže sve ono najbolje što džez ima, pokušavajući pritom da ostanu dosljedni stilu i težnji da sviraju onako kako to izvode muzičari na trotoaru Nju Orleansa.
Orkestar na kraju koncerta nije skrivao zadovoljstvo reakcijom i iskrenošću publike, iskazujući želju da opet budu gosti Crne Gore, poručujući da samo treba da budu pozvani.