Predstavom „Hipertenzija“, u produkciji Areus Arta, odigranom u četvrtak 26. oktobra, otpočeo je pozorišni segment programa zimske scene Barskog ljetopisa.

Sala Dvorca kralja Nikole bila je do posljednjeg mjesta ispunjena publikom, koja je na kraju izvedbe ovacijama pozdravila Predraga Ejdusa i Branislava Trifunovića, koji su tumačili uloge u komadu čiji je i autor i reditelj poznati srpski pisac Svetislav Basara.
„Hipertenzija“ prikazuje susret advokata – kafedžije, bivšeg udbaša, (Predrag Ejdus) i doktoranda sociologije, sina njegovog kolege, koga je koristio „za kamuflažu“ tokom praćenja „objekata od interesa“ (Branislav Trifunović). Njihovo sučeljavanje postaje svojevrsna ispovijest advokata Mitra kroz koju mladi Igor saznaje suštinu zakulisnih radnji ondašnje službe bezbjednosti. Na taj način, tematska okosnica komada postaje i priča o sistemima ovih prostora, ne samo Srbije, u posljednjih nekoliko decenija. Autor i reditelj predstave vjeruje da „ova predstava, kao i pozorište, uostalom, nije tu da menja realnost nego da ukazuje na stvari koje bi trebalo promeniti“. Za Predraga Ejdusa to je najprije činjenica da živimo u vremenu u kom se isuviše lako manipuliše istinom.
Što se tiče teme raznih službi bezbednosti, destrukcije, pokušaja prelaska iz jednog sistema u drugi... mi zapravo imamo jedan kontinuitet toga. Dakle, nije to samo pitanje komunističkog vremena. To proganja naš društveni i politički život decenijama. Sve što se dešavalo, a što je Basara ovde napomenuo, manje-više svi znamo – to je da je iza svih političkih događaja i promena stajala služba. Ono što su neke druge zemlje eks-komunističkog prostora uspele mi nismo – da demontiramo te službe. Svaka nova demokratska vlast koja dođe ubeđuje nas da će to uraditi, ali ne rade. Jednostavno nisu moćni. Ovo je jedna satirična priča na tu temu koja obuhvata razne druge teme i raznorazne sukobe. Mi živimo u vreme poluistine. Mi živimo u postistini. Današnje vreme ne razlikuje laž od istine, kazao je Ejdus.
Svetislav Basara, jedan od najznačajnijih savremenih srpskih književnika, sa već sada antologijskim dramaturškim opusom, u „Hipertenziji“ na autentičan, duhovit i ironičan način prikazuje svu apsurdnost, grotesknost i paradoksalnost odabranog tematskog i idejnog žarišta, odlučujući se za humor kao jedno od osnovnih sredstava. Rad na njegovom prvom rediteljskom projektu, Branislav Trifunović je okarakterisao kao zanimljiv proces.
Prvi put se osmelio da režira, zvao je nas dvojicu i napisao komad gotovo namjenski za nas. Bilo je zanimljivo, zato što je on čovek koji pre svega voli glumce, a i sam je odrastao u pozorištu. Nekako se trudio da nam ne smeta. To je ono najdivnije, što mnogi reditelji ne znaju. Basara je bio tu i kao pisac, spreman da na licu mesta popravi šta treba. To je bilo vrlo zanimljivo iskustvo, rekao je Trifunović koji je nakon igranja istakao i da je veoma zadovoljan ambijentom u kome se predstava igrala i da vjeruje da on, i te kako, može da postane popularno mjesto na kome Barani mogu posjećivati i ovakve programe.